Niet:
Werkgevers mogen niet-noodzakelijke informatie niet vragen en registeren over hun zieke werknemers. Dus geen informatie over de aard en oorzaak van iemands ziekmelding. Deze taak is uitsluitend voorbehouden aan de arbodienst en/of de bedrijfsarts. Werkgevers hebben deze (bijzondere) persoonsgegevens namelijk niet nodig om te bepalen hoe het verder moet met de werkzaamheden van de werknemer of om te beoordelen of dat zij loon moet doorbetalen aan de werknemer.
Wel:
Het uitgangspunt is dat een werkgever alleen datgene mag vragen en registeren wat zij noodzakelijkerwijs zou moeten weten om te bepalen hoe het verder moet met de werkzaamheden van de werknemer, en een werkgever mag informatie hebben om te beoordelen of zij loon moet doorbetalen aan de werknemer. Werkgevers mogen uitsluitend in dat kader informatie vragen en vastleggen, omdat het gaat over informatie die is gerelateerd aan de gezondheid van de werknemer. Met andere woorden: hier is sprake van de verwerking van gezondheidsgegevens, en deze bijzondere persoonsgegevens verdienen extra bescherming op grond van de AVG.
Werkgevers mogen de volgende concrete informatie vragen en registeren over hun werknemers:
- Het telefoonnummer waarop de werknemer te bereiken is en het (verpleeg)adres.
- Hoe lang de werknemer denkt dat de ziekte gaat duren.
- Wat de lopende werkzaamheden en afspraken zijn van de werknemer.
- Of de ziekte van de werknemer verband houdt met een arbeidsongeval. Een werkgever mag niet vragen of het verzuim werkgerelateerd is.
- Of er sprake is van een verkeersongeval met regresmogelijkheid. Dat houdt in dat de werkgever de kosten van het ziekteverzuim en re-integratie mogelijk kan verhalen op de veroorzaker van het ongeval.
- Of de werknemer onder 1 van de 4 vangnetregelingen valt op grond van de Ziektewet. De werknemer is daarbij niet altijd verplicht om te melden onder welke regeling hij/zij valt.
